Bugün kendimce haklı sebeplerim olduğundan görüşmeye fırsat bulamadığım değerli bir insanın beni MSN'inden engelleyip sildiğini gördüm.Düşündüm.Anlam vermeye çalıştım.Hoyratça hüküm vermek ne kadar güzeldir,kendi kafanda bir yargıya varıp dar ağacında sallandırmak VEFASIZ OLANI...Ama sormaz hiç kimse,neden böyle,nedendir diye.Bugün kendim için hayattan engellenmekle kalmadığımı ayrıca üzerime en iricesinden ve kırmızısından bir çarpı yediğimi gördüm.Bunun ayırdına varabilmek de hayatın bahşettiği bir lütuf olsa gerek.Sebebini sordum,cevabını öğrenmek istedim.Yarım yamalak bir cümleyle baştan savuşturulacağımı hisseder gibiyim.Olsun,gözünü sevdiğim hayat öğütücü çarklarından geçirerek büyütmüyor mu sanki bizi?

Bugün kendim için çok önemsendiğimi düşünüp rahat davranmamam gerektiğini öğrendim.