Oniki yeğenimin onikisi de senenin belli dönemlerinde benim misafirim olurlar. Onlarla bayağı hoş zamanlar geçiririz. Bir gün çocuklar hep birlikte kebapçıya gitmek isteriler. O zamanlar yaşları 20 ile 3 yaş arasında olan tüm veletleri bir araya toplayıp, biraz da yarımla çocukları kebapçıya götürdüm. (Biraz yardım diyorum çünki benim çocuklarımla birlikte çocuk sayısı 15'e bir de benim katılımımla 16 kişiye tamamlanıyor)

İki üç sefer gidiş geliş sayesinde aile büyük ve geniş bir masanın çevresinde toparlandık. Bir yandan neşeli sohbetler yapap, bol bol gülüyorduk.

Oturduğumuz masanın biraz ilerisinde son zamanlarda moda olan oyun odaları vardı. Oyuna daha doyamamış olduğu için annesine dünyayı karartama hakkını gören 6 yaşında bir delikanlı ile sinirden saçları dimdik olmuş sinirli bir anne yüksek sesle kavga ederek oyun odasından çıktılar. Birden annenin gözü bir masa dolusu her yaştan çocuğun oturduğu bizim masaya takıldı. Ardından tam neşe içinde çocukların anlattıklarına gülen bana.

Yüzünde ki dehşeti görmeliydiniz, tek tek masadaki çocukları inceledi özellikle uslu uslu kendi yemeklerini kendilerinden büyük kaşık ve çatalla yemeğe çalışan 3 ile 6 yaşlarında olan 4 yeğenime sonra kendi oğlunu sinirle dürttü. "Yürü"

Gülmekten katıldım, yeğenlerde onların anlattığıma güldüğümü zannederek kahkaha atmaya başladılar. Umarım kadıncağız bizimkilerin kahkahalarını duymamıştır.