Ben özel bir üniversitenin hukuk fakültesini kazandım.İlk kazandığımda kendimi ciddi anlamda çok kötü hissettim.Sıramı paylaştığım arkadaşlarıma bil "aptal" gözüyle bakıyordum.Ben yanlışlıkla ordaydım ama onlar öyleydi o zamanki düşüncelerime göre.Sonrasında ortalamamın yuksekliği dolayısıyla yatay geçiş yapma imkanı kazandım.Gittim,kaydımı bile yaptırdım devlet üniversitesine.Ancak daha sonra oradaki ortamı eğitim kalitesini öğrenip ilk otobüsle geri geldim.Geri gelmemdeki bir diğer nedense,özel üniversiteden gidiyor olmam dolayısıyla yuksek notlarla geçmiş olduğum dersleri tekrar almak zorunda tutulmam ve bu derslerin yerine yeni dersler alamamam yani okulumu 2yıl daha uzatmak zorunda olmamdı.Özel üniversiteden geçtiğim için fakülte sekreterince benden istenen ve ödemediğim rüşvet te bir neden oldu tabi.
Geri döndüm ve üniversiteme dosyamın gönderilmemesi için dilekçe verdim,kaydımı da yine özel üniversiteye,yani üniversiteme yaptırdım.
O noktadan sonra kafamdakiler,devlet üniversiteleri hakkındaki düşüncelerim değişti.
Ayrıca Ankara Hukuk'ta öğrencilerin yanına yaklaşamadığı hocalar,bizimle gülüp,muabbet ediyorlardı.Fakülte bitti ve şuan stajer avukatım.Yıllarını bu meslege adamıs birçok hukukcudan daha çok dosyam olduğunu ve bilgimin birçok hukukçudan da iyi oldugunu gururla söyleyebilirim.
Demek istediğim şey şu,önemli olan nerde okuduğun değil,ne okuduğundur,ne yaptığın değil,nasıl yaptığındır.
Değil en iyi devlet üniversitesini,dünyanın en iyi üniversitesini bitirmiş olsanız bile siz kendinizi geliştirememiş ve eksiklerle dolu bir hukukçuysanız,geçen zaman boşa geçmiş demektir.
SAygılarımla.