Tractacus size katılıyorum..
Yüreği kan ağlayan ben, tarifi olanaksız acılar içinde yıllardır kıvranan ben, artık sokağa bile asla çıkamayan ben...
Ama etrafımda insanlar, ya da yasalar tüm bunlardan kurtulmama karşı!..Şimdi bunun neresi etik?
Evet tamamen haklısınız, böylesi karşı çıkışların temelinde tamamen dini duygular yatıyor.
Olaylara yaklaşırken, tartışırken daima iki tarafatan da bakmak gerektir.
Biri etraftan bir seyirci gibi, diğeri ise onu yaşayan kişi gibi.
Yani; O acıları çeken kişi ben olsaydım? gibi yaklaşarak...

Saygı ile...