Sayın Hocam Günaydın,
İsterseniz konuyu bir başka yöne çekeyim ben.
Zira dışarıdan bakılınca olaylara, karar vermek çok zor. Ama, ben varsaydım ki, böylesi bir olay geldi başıma. Yeteri kadar yaşamışım, ardımda ağlayacak kimse de kalmamış. Üstelik yaşamda kaldığım sürece, etrafımda "aman geberse de kurtulsak" düşünceleri filiz vermeye başlamış.

Ve ben bunları duyarak, görerek yaşıyorum. Bu, hem kendime hem etrafıma adeta bir işkenceye dönüşmüş. Mantıksal olarak yaklaşıldığında etrafımdaki herkes böylesine bir karar vermemi zaten bekliyor olsa ama, vicdanlar dinlenince !!! yanıt verilemiyor.
Doktorlarım bir tarafta, yasalar diğer tarafta... Ama çok acı çekiyorum. Desem ki size, lütfen bir çare?
Ben şimdi ne yapmalıyım?