Bu kadar çok kaygıyı okuyunca kaygılanmamak elde değil.

Kaygıların sebebini büyük beklentilere bağlıyorum. Öğrencilik hayatı boyunca mezun olduğunda altın kol saati takıp lüks otomobillere bineceğini hayal eden öğrenci mileti, malesef icra dairesinde talep açmak için yarım saat sıra beklediğini, hacze çıkabilmek için memura dil dökmek gerektiğini görünce (istanbul için) büyük hayal kırıklığına uğruyor. Neticede de 'keşke' lerle dolu cümleler geliyor.

Cesur olmak gerek, özverili olmak gerek vs vs bir araba kişisel gelişim içeren söz söylenir bu konuyla ilgili ama diğer öğrencilik arakaşlarınında haline arada bir bakmak gerek ilk önce. Aynı dönem mezun olduğumuz pek çok arkadaşımız iş arıyor. Biz ise bir avukatın yanında çalışmayı gururumuza yediremeyip 'yok arkadaş çımış bu dünyanın çivizi yaşanmaz artık' diye isyan ediyoruz. Sahip olduğumuz şeylerin kıymetini bilmiyoruz galiba. Ümitvar olmak gerek.