Kıvılcım'ın ateşi söndü, arzusu, iştahı ve şevki önce közleşti, şimdi ise; külleşmek üzere..

Bu kül belki, bir müddet sonra ateş'i södürelecek bir başka arzu, iştah ve şevkin közlerinin külleşmesine artı katkı sağlayacak, ama asla bir daha ateş'in doğumuna neden olamayacak.. Kül kalıp, kül ölecek.

Bir göz, nur' unu, bir ışık kaynağını, bir ruh bedenini, bir çocuk annesini kaybettiği an nasıl ki, karanlığa gömülüyorsa, kendini köşe yazmakla avutan kıvılcım' da bir anlamsızlık uğruna karanlığa gömülecek, kendisine yeni bir aydınlık, yeni bir ışık, yeni bir sevda arayacak...

1950' li yıllardan bu yana ışığını arayan ülkemiz, ışığı bulma adına çabaladıkça, kaynağını eritmiş, eritmekle yetinmemiş tüketmiş torunlar sıfatıyla biz kadersizlere ise, karanlığa gömülmek farz olmuş..

ışığın kaynağını yok etmek şalteri indirmekle hemencecik mümkün olsaydı, belki nesillerin yavaş yavaş yok olmasına neden olunmayacak, kaynağı kurutulan bir ulus tümden kararacak, başlayan destan, biten destana dönüşecekti..

Eziyet, ahlaki çöküntü, yolsuzluk, hırsızlık, arsızlık, yüzsüzlük ve milli kültür helakı oluşmayacaktı.. tarihi şanlarla dolu atalarımızın ruhları aşağılanmayacak, bizler horlanmayacaktık..

Buna neden olan zihniyet; görevden vazife çıkaran, insanları asker, hayatı savaş gören karartılı, yüreği küllenmiş, içinde kıvılcımı olmayan ucubedir...

Bu düşünce mahsulü hilkat garibesi , düşünenleri, üretenleri, oluşturanları biçmekle meşgul yasakçılıktır..

Yassahh hemşerimciliktir..





Kıvılcım