Havadaki nem herşeyi yakın gösteriyor; Uludağ bizim evden görünüyor sabahları, Adalar sanki balkonumuz...

Gökyüzünde ay yarım, güneşten önce ufka varma telaşında.

Yan binanın çatısındaki martı yavruları, nedense diğer çatılardakilerden geç çıktı yumurtadan; öbürleri dolaşacak kadar büyümüşken, bunlar hala yuvada, ağızları açık, yiyecek bekliyorlar.

Deniz dümdüz; geçen gemilerin, motorların izleri saatlerce silinmiyor.

Yandaki bahçede serçeler dutları yiyor da, maltaeriğine hiç dokunmuyorlar.

Semahat Özdenses, "Sevgili, rüyana mı aldın beni bir dem?" diyor şarkıda; rüyamda ne gördüğümü anımsamaya çalışıyorum, bulamıyorum.

Bir Cumartesi daha başlıyor...

(09.06.2012)