Fakülte sıralarında "Avukatlık mesleğini yapmam, gerek yok insanlarla uğraşmaya" diye düşünen ve şu anda avukatlık mesleğinden başka bir işte mutlu olamayacağımı bilen bir hukukçu olarak bu mesleği sevmenin zamana ve koşullara bağlı olduğuna pek inanmıyorum. Davayı kazanmak başarınızı pekiştirirken kendinizle gurur duymanızı sağlar. Ve fakat mesleği icra etmek farklı bir duygu. Bu mesleği stajyerliğimi yaparken sevmeye başladım ve avukatlık stajını bir yapayım da bakarız sonrasına düşüncesinde bulunmadım. Bazı stajyer arkadaşların aleni olarak söyledikleri şu: "Zamanım boşa geçsin istemedim.Staj bitiminde hemen meslek sahibi oluyoruz.Zaten sınavdan da muafım.Diğer hukuk meslek gruplarında sınav var.Çalışmak ve sınavlara hazırlanmak zor geliyor" Bu, mesleği sevmek midir? Bu düşüncedeki arkadaşlarla meslektaş olacağız. (!) İsteyerek yapmak farklı, başarımız ile gururlanmak farklı. Bu mesleği ne zaman seviyoruz biliyor musunuz, başka bir mesleği düşünemediğimizi kavradığımız zaman!!