Benim içtiğim ilk sigaraya dair anım çok komik.Lise yılları,evde kimsecikler yok,ev içinde dön dolaş dur.Ne kitap ne de televizyon hiçbiri fayda etmiyor,tuhaf bir can sıkıntısı değişik bir şeyler yapma isteği.
Bir anda gözüme babamın evde kalmış sigara paketi ilişti.Bu durumun sigara tiryakilerini gördükçe "acaba tadı nasıl" diye düşünen biri için kaçırılmaz bir fırsat olduğunu takdir edersiniz.Ben de kaçırmadım bu fırsatı ve paketten usulca bir sigara aldım.İlk nefes ve korkunç bir baş dönmesi.Saniyeler ilerledikçe azalacağını umduğum bu baş dönmesi artarak devam etti.Sigarayı yarımladığımda kararı vermiştim.Bu sigara zehirli ve ben ölüyorum.
Sigaradn ölmüş demesinler diye suç delillerini ortadan kaybettikten sonra uzandım.Öleceğimi zannediyordum.Tabi ölmedim.
Şuna kesinlikle inanıyorum.Stresli bir meslek hayatı sigaranın baş davetçisi.Eve kesinlikle sokmadığım sigarayı sadece büroda ve işten bunaldığım anlarda arıyorum.
İstanbul'da kaldığım yıllarda özellikle İcra dairelerinde işim varsa sinirden sürekli mide kasılması duyduğum için saat başı bir sigara yakıyordum.Sağolsun hep yatıştırırdı beni o dönemlerde.
Ama bunların hiç biri mazeret değil diye düşünüyorum yine de bırakmayı gerçekten istemek gerekir.
Bu arada sadece nikotin bağımlılığından dolayı içtiğini düşünen varsa,şunu söyleyeyim,patlıcanda nikotin var,patlıcan yiyerek bu bağımlılığı giderebiliriz.