mesleğinin baharında bir genç avukat olarak bende karmaşalar yaşıyorum.şuan en büyük sorunum önümğ görememenin yarattığı belirsizlik.aslında hayat belirsizlikle üzerine kurulu seçimlerle yaşantımızı belirleriz ama şu safhada nedense karanlıkta kendisine ışık tutulmuş tavşan misali donup kaldım hayata karşı.çalıştığım işyerinde mutluyum mesleki özgüvenimi kazandım ama insanoğlu sürekli olarak daha fazlasını istiyor.kendime ait bir yer her avukatın istediği gibi.şuanda o tavşan biraz daha beklemeyi sürdürecek sanırım hayatla satranç oynarken aceleci davranmamak lazım.ama bir gün bir fırsat çıkıcak ve kendine bir yer edinecek.ne demiş bulutsuzluk özlemi bir umuttur yaşatan insanı)