Ağaçlar Ve İnsanlar
Kıskanıyorum sizi ağaçlar
Rahatlığınızdan ötürü,
Aldırdığınız yok hiçbir şeye.
Başınızda kavak yelleri eser bazan
İki inler durursunuz,
Ya bir dalınız kırılır
Ya da birkaç yaprağınız dökülür
Ümidinizi kesmezsiniz yeşermekten.
Kesseler birkaç yerinizden
Aşılandım der geçiştirirsiniz,
Kısacası memnunsunuz hâlinizden.

Biz insanlar öyle değiliz
Kılı kırk yararız biz insanlar.
Başımızda kavak yelleri esse
Fırtına kesiliriz.
Hem bizim aşılar sizinkilere benzemez
Biz; verem,tifo,çiçek,kuduz...aşısı oluruz
Ama tesir etmez aşı bize
Yine ölür,yine delirir,yine kudururuz
Aç kalacak olsak
Birbirimizi yeriz
Kendi kendimizi yeriz düşünceden.
Toprağımızla beslendiğinden
Bir huyun da bize çekmiş olsa gerek
Belki bu huy: yeşermektir,yeşermek...

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.