Mesajı Okuyun
Old 14-04-2005, 22:41   #4
Av. Bülent Sabri Akpunar

 
Varsayılan

Ek olarak :

" Medeni Kanunun 5. maddesi gereğince, Borçlar Kanununun sözleşmelerle
ilgili hükümlerini medeni hukuk ilişkilerinde de uygulanması gerekir se de
olayda Borçlar Kanununun 18. maddesinden yararlanmak mümkün değildir. Çünkü,
geçerliği resmi bir memurun katılmasına bağlı tutulan ve özel bir önem taşıyan
evlenme, evlat edinme gibi konularda Borçlar Kanununun 18. maddesinde
dayanılamaz. Bu çeşit sözleşmelerle güdülen amaç ne olursa olsun, hatta
taraflar gizli bir sözleşme ile bunu geçersizliğini önceden tesbit etmiş
olsalar bile evlenme geçerli kalır (Prof. Von Tuhr Borçlar Hukuku, Cevaz Edeğe
tercümesi 1952, cilt 1 sahife 292, Prof. Esat Ersebük Borçlar Hukuku, 1943 cilt
1 sahife 405 - 406). Evlenme sözleşmelerinde muvazaa ileri sürülemiyeceği için,
bazı devletler bu konuda özel ve ayrık hükümler vermişlerdir. Mesela: 1946
tarihli Alan evlenme kanununa göre kadının, sırf erkeğin adını veya
vatandaşlığını taşıyabilmesi amacı ile yapılan evlenmeler geçersiz sayılmış,
İsviçre Medeni Kanununun Türk Medeni Kanununun 112. maddesinin karşılığı olan
120. maddesine 1952 yılında yapılan bir ekleme ile; sırf vatandaşlık kazanmak
için yapılan evlenmeler batıl kabul edilmiştir (Prof. Kenan Tunçomağ, Borçlar
Hukuku, 1972, cilt 1 sahife 199). Görülüyorki evlenme konusunda muvazaaya
dayanılamıyacağı cihetle, bir takım sun'i (cali) evlenmelerin olageldiği
gerçeği karşısında kaynak İsviçre Kanununa özel hüküm konmuş, Almanya'da ise
özel kanunla buna engel olunmuştur. Öyle ise amaç ne olursa olsun, Türkiye'de
evlenme sözleşmesinin muvazaa sebebiyle iptali söz konusu olamaz. Bunun tabii
sonucu olarak da, ister nikahdan önce ister nikahdan sonra olsun boşanmayı
sağlayıcı yahut kolaylaştırıcı her çeşit sözleşme geçersiz olur. İlmi ve kazai
içtihidlarda bu konuda söz birliği içindedir: (Prof. A. Egger, İsviçre Medeni
kanunu Şerhi, Aile hukuk, Tahir Çağa Tercümesi, 1943, safihe 274, Prof. Hıfzı
Veldet Velidedeoğlu Türk Medeni Hukuku, Aile Hukuku 1965, sahife 244, Yargıtay
İkinci Hukuk Dairesi 8.2.1973 gün ve 463/674 sayılı kararı ve benzerleri)"

HD.2, E. 1974 / 1315 , K. 1974 / 2185
T. 11.04.1974