elimi,ayağımı,
kendime kıyağımı,
vurmuş yere geçirmiş.
gökte ucan kuşları
zehirinden içirmiş...
cennet olan dünyanın
huzurunu kacırmış,
yaratık sensin dedim!...

dünyaya geldiğime,
seni can dostun biri,
daima bildiğime,
üzüldüm ve ağladım,
gülmeyen şu bahtımı,
ateş ile dağladım...

kalemim ve kağıdım,
yürekden kopup gelen,
bir ilk olan ağıdım
beni bana anlatsın,
yağmur düşen buluttan,
göz yaşımı damlatsın...

akdevrim.istanbul