Ya ben anlamıyorum,koskoca bedeni ayakta tutan sistem beyin iken bir karışlık bişey bizim hayatımızı alt üst ediyor,aşk kalple buluştuğunda kanın çekiliyor damarlarından.Bir kelime bir hece bir bakış bile sarsıyor,derin bir nefes almaya çalışıyorsun,sanki göğsün okyanusları bağrında taşır gibi,bin türlü kalabalık var içinde,kaybolup gidiyorsun işte.Aşk seni kendi değirmeninde öğütüyor,dönüp duruyorsun çarkların arasında.Ruhumun inleyişleri,çarkların gıcırdamaları ve sessiz bir gecede dökülen gözyaşları bana şöyle dedi:İşte Bu Aşk..Aşk birini kendinden öte görmektir,dağ gibi ulu durur karşında,en yüce varlıktır senin için..Aşk deyince asla susmayacağımı bilirim,yaşanılan bunlarsa adınız aşık..Başka bir tanımı yok..Geçmişi hiç yaşanmamış sayıp geleceğini ise tek bir yüreğe sığdırıp tek bir yaşama adayıp dua etmektir sessizce,gitmein vazgeçmesin diye..Ve aşk lafı geçince bir şeyler yazmaktır bir gün gelip sevilen de okusun diye