İç dünyamızı anlatan ezgilerdir türkülerimiz. Her türkünün de bir hikayesi vardır. Bazen bir olay, bazen bir heyecan ve bazen de bir acı üzerine doğar türküler... Bu yüzden hemen her türküde kendimize ait bir şeyler buluruz. Bu yüzden diyoruz ki “türkü, biziz.”

Yemen’ e gidip gelememenin, sevip de kavuşamamanın, askerin, gurbetin, geride kalanların adıdır türkü… Bazen bir kahramanlığın mertliğin, bazen bir aşkın, bazen de ölümün adı...

Hiç birini diğerinden üstün tutamazsınız. Ege’ den dinleseniz Doğu Anadolu, Karadeniz’den dinleseniz Akdeniz alınır. Anadolu’dan dinleseniz, Trakya…

Yozgat yöresinden “Hastane önünde incir ağacı” nı dinleyip, Malatya Arguvan’ dan “Sunam” ı dinlememek olur mu? Muğla’ dan “Ormancı” yı dinleyip de Erzincan’ dan ;
“Şu yüce dağları duman kaplamış
Yine mi gurbette kara haber var
Seher vakti burada kimler ağlamış
Çimenler üstünde gözyaşları var.”ı dinlememek…? Bir bozlak, ya da bir Kerkük türküsüne ne dersiniz? Ya Karadeniz’ den “Cerrahpaşa”yı? Bir de Volkan KONAK söylüyorsa değmeyin gitsin.

Haydi, Turnalarla türküler gönderin bize.