Şuan hayatla ilgili yazacağım yazı pozitif ayrımcılık gibi değerlendirilebilir diye baştan not düşmek istiyorum.Böyle bir amacım kesinlikle yok.Biraz esprili biraz da sitemkar bir hayat görüşü bu sefer ki...

Yanlış anlaşılmamak dileğiyle...

Sabahtan akşama kadar takriben 100 adet erkekle muhattap olduğumdan delirmek üzereyim.Hatta bugün isyan ettim.Yöneticilerden birirnin yanına gidip "Allah aşkına artık erkek ortak almayalım.vallahi bıktım adamlarla cebelleşmekten.Laf anlatamıyorum yahuuu.Alın siz uğraşın" dedim.Tabi odadaki herkes koptu.

Bence hayat günde 5 den fazla erkekle muhattap olmadan çalışabilmektir.Yavaş yavaş erkekleşmeye başlıyorum.Korkarım yakında sakalım bıyığım da uzayacak