Harfler, hecelerde donakalır,
heceler küle döner ızdıraplarda,
çocuk düşlerde beslemek yasaktır kara yazgıları,
her bir umut , intihar bombası...
patlar bedende, davetsiz...beklenmeyen...

Sonu olmayan asılmalarda sallanır ağlamalar memmeketimde,
dizlerimin bağı çözlür, yok olurum çaresiz tükenişlerde...
hasret sarmalar boynun en ince yerinden,
dokunasım gelmez göz ucuyla bile olsa, korkarım çocuk...


biliyormusun,
yen bir düş besteledim dizelerimde, henüz çok taze.
Yaprak açmadı, tutuludur goncada...
özlem yüklüyorum her bakışımda gözlerine,
yedi renge sarıyorum yüreğimi içinde ben olmayan...


Dışarısı, toz bembe gömrünmüyor artık, alacak karanlık...
pencereye vuran yağmur damlası isyandır güneşe,
her dokunuşunda akıp gidesim gelir kahrolası maziye,
Tozlu raflarına hapsettiğim yalnızlık, ağlatır gülüşlerimi...

biliyormusun çocuk;
maviyi, ihanet bulutları karartmış sevmelerde.
Eşkiyadır her bir dokunuş, kaçak bakışlarla kıyılır ten,
sarhoş naralarda tutulu kalır dil, duyulmaz fertaylar...
Kayıp gider geceye akan yıldız, faili meçhule bir halka olur....


Diken diken olur saçlarım yüreğime, irkilirim acılarla...
dipsiz kuytularda saklanası gelir insanın, esir kalır çaresizliklerde,
Tanımların kifayetsizliği düğümlenir gözlerime, kıyılırım doğmalarda...
diz çöker acı doğurur göz yaşı, düşler ise kaypak...

Yaprak dökümü hayat, baharı firarda çocuk.
serseri bir kurşun olur avuntular, dikilir bir-bir yüreğine,
gece hain, sessiz ve karanlık,yarını tutsak.
günahlarmıdır geceye sığınan, gecemidir ölüm doğuran, bilinmez...
tam bir muammadır aslında, kainatı şevkatsız sarmalayan...

Ahh, çocuk ah...

kızaran sigaramın ucunda uçup gidiyor hasretler,
düşünmek istemiyorum artık, bu kadarı fazla yük bedenime,
hüzünlü bir elvedaya sardım sevinçleri, beşikte bebek, kundağı olmayn...
Asi küheylan, saldırırım avuntulara, sızıntısı ve sonu olmayan,
biliyorsan çocuk,
bari sen söyle,
kimsesizlikleri alın çizgisine doğrayan kim ?
kim, çocuk kim ?

evet çocuk,
şöyle en okkalısından, sözcükleri fırlatmadan, gitmek istemiyorum,
asi çığlıkları sürmeden namluya, tetik oluyor sızılarım.
soysuz ilhaklarda tutsak özgürlük, kaçıramıyorum...
ve en acısı nedir biliyormusun çocuk,
Zulmün karasına bürünmüş yürekler,
yargısız infazlar, çığ gibi büyüyor çocuk. çığ gibi...

ahh çocuk ah.

KOÇAK
22.01.2010 21:42 h.
İzmir