Hukukçu olmak herkesin de malumudur ki kolay bir iş değil. Eğer hukukçu iseniz hayatınızdaki çok büyük bir yeri hukuka ayırmanız da gerekecektir. Şimdi evliliği ele alırsak; evlilik de en az hukukçuluk kadar zor bir iştir. Eğer evli iseniz o evlilik için özel bir çaba harcamak zorundasınızdır da. Hele bir de çocuğunuzun olduğunu düşünürsek dünyanın en zor göreviyle karşı karşıya olduğunuzu söyleyebilirim. Bu bakımdan bir hukukçu evlenecek ise eşinin de hukukçu olması onları evlilikleri için olağanüstü gayret sarf etmeye itecektir. Evlilikte ortak bir yaşam alanı söz konusu olduğu için iki tane hukukçunun bu yaşam alanına sığması bana biraz zor gözüküyor açıkçası. Tabi bunu senaryo1’e dayanarak değil yukarıda da belirttiğim üzere daha farklı bir gerekçe ile savunuyorum.
Senaryo 2’de belirtilen gerekçelerden biri olan hukukçu eşlerin birbirlerinden fikir alma konusuna gelince fikir almayı THS’de de pekâlâ yapabiliyoruz. Hem yalnızca bir kişinin değil onlarca kişinin değişik görüşlerinden istifade edebiliyoruz. Hukukçu bir eşin bizi daha iyi anlayabileceği gerekçesine gelince, bu bana sadece teorikte kalır gibi geliyor. Toplum olarak zaten sabırsız, tahammül edemeyen, hoşgörüden uzak bir toplumuz. Bir de üstüne üstlük hukukçu olduğumuz zaman bu menfi huyların ortaya çıkması veya gelişmesi (özellikle de ülkemizdeki hukuk alanındaki sorunlar dolayısıyla) daha bir olasıdır. Bu yüzden bir hukukçunun evlendiği kişinin stresten, sorunlardan uzak bir mesleğe sahip olması, evliliğin sıhhati için daha iyi olacaktır. Diğer eşin de hukukçu olması birbirlerinin sorunlarından daha iyi anladıkları anlamına gelir tabi ki; ancak maalesef ki bu sorunların karakter yapısında yaptığı etki dolayısıyla bu anlayışın önüne tahammülsüzlük perdesinin inme ihtimali yüksektir. Bu bakımdan ancak hukuktaki sorunların karakter yapısına yapacağı baskılara rağmen çok sağlam kişilikleri olan hukukçuların evliliklerinde sorun çıkmayabilir; tabi bu da kanımca düşük bir ihtimaldir.