bence hukuka aykırı delillerin ısbat gücü açısından değerlendirme ve takdiri hakimlere bırakılmalı. genel olarak konu işkence ile alınan ifade ve mağdur olunan fiilin failinin bulunamaması konusuna sıkışmış durumda ama bunlar aşırı uç kısımlar elbetteki işkence ile alınan ifadenin bir kıymeti yoktur. affınıza sığınırak biraz müstehcen bir ifade olacak ama hukukla hekimin ayıbı olmaz derler eskilerden kurt bir polisin bana söylediği gibi ''ben asla konuşmam diye bişey yoktur istersen bir dene kendi cinsel organını avuçla ve sık dayana bildiğin kadar konuşmassın'' böyle alınan bir ifadenin ısbat gücü yoktur. ancak kollukça kasıt gözetilmeksizin gerek kanunu tam bilmemekten gerekse o anki konunun vehameti yada acemilikten veyahutta benzeri konulardan dolayı ısbat gücü kuşkuya yer bırakmayan bir delilin hukuka aykırı yollarla elde edilmesi durumuna düşülmesinde en güvenilir kişi kabul edilen hakimlere birazda olsa takdir hakkı tanınmalıdır. zira bir zamanlar eğer elde ettiğiniz bir delili 24 saat içinde hakim onayına sunmassanız delil delil olmaktan çıkıyordu. unutkanlıkla iş yoğunluğuyla ve benzeri hatalarla kasıt olmaksızın bir delil kanuna aykırı delil durumuna düşmüşse veyahutta elde edilmişte bu deililin vakıayı ısbat gücüne vede buna benzer emsal kanuna uygun vakıayı ısbatlayıcı başkaca delillerin varlığı yada yokluğu durumuna göre değerlendirme ve takdir hakkının hakimlere verilerek kullanılmısında kanımca bi sakınca olmasa gerekir...