İnsan olgunlaştıkça kendine yaklaşır.

Olgunlaşmadan önce kendisine uzak konularla meşgul olur. Kendisini ilgilendirmeyen konularla uğraşır. Olgunlaştıkça önemli konuları seçmeye başlar; diğerlerini boş verir. Önem sırası kendine göre biçimlenmeye başlar.

Öte yandan olgunlaşmadan önce başkalarının sözleri önemlidir. Çocukken annesinin, öğrenciyken öğretmeninin, sürücüyken trafik polisinin sözü önemlidir. Ama olgunlaşınca kendine yaklaşır ve artık polis olmasa da aşırı hız yapmaz. Olgunlaşınca kendi düşünceleri önem kazanır. Başkalarının etkisinden kurtulur, kendine yaklaşır.

Olgunlaştıkça çevresindekileri daha titizlikle seçmeye başlar. Kendi beğenilerine uyan insanları seçmesi insanı kendine yaklaştırır.

Bir diğer yönden, çok olgunlaştığında ( bir başka deyimle çok yaşlandığında) insan artık gelecekle ilgili hayaller kurmaz. Hayallerin yerini anılar alır. Yaşlandıkça insan anılarına döner. Bir başka deyimle kendine döner. İnsanın anıları insanın ta kendisidir. İnsan yaptıklarından ibarettir.

Başka pek çok yönden de insanın kendine yaklaştığından söz edilebilir. Ama uzaklaştığına ilişkin tek örnek bulunmaz.

Saygılarımla