Benim sürüncemede kaldığım dosya da benzer bir durum var. Davacı , davalı müvekkillere 5000 TL para ve bir miktar altın verdiğini iddia ederek sebepsiz zenginleşmeye dayalı alacak davası açıyor, müvekkillerin ve kendisinin ortak kuyumculuk işine girmek için anlaştıklarını kendisinin para ve altınları verdiğini, onların üzerlerine düşen edimleri yerine getirmediğini, verdiklerini de geri alamadığını iddia ediyor. Önceden ihtarda çekmiş ama ama adresler ve isimler yanlış yazılmış tebliğ edilememiş. Konu edilen para borcu yazılı delil ile ispat edilmesi gereken miktarda ancak davacı hiç bir yazılı delil sunmadı. Müvekkillerden biri kendisi girdiği celse de aralarında bir ortaklık için görüşme olduğunu ancak ortaklık kurulamadan bittiğini, davacıdan para, altın almadıklarını beyan etmiş. Bizde diğer davalı vekili olarak aynı beyanda bulunduk. Ve senetle ispat kuralı gereği tanık dinlenmesine de muvafakat etmedik. Zira tanık tarafların ortaklık hususunda görüştükleri hakkında dinlenecekti. Fakat bizim davacı ile davalıların ortaklık için görüştüklerini beyan etmemizi mahkeme ikrar olarak kabul etti ve ispat yükünün ters döndüğünü söyleyerek, davacıya yemin teklif etmek için müvekkille görüşün dedi. Yazılı sözleşmeye dayanmayan tarafların sözlü olarak aralarında sen şu kadar koyarsın ben dükkanı tutarım gibi görüştüklerini ancak para kpnmadan ayrı yollara gitmeleri, ispat yükünün ters dönmesine sebep olur mu, müvekkiller para almadıklarını ispatlamak zorundalar mı, mahkemenin bizim dayanmadığımız yemin delilini yanılarak hatırlattığını düşünüyorum, bununla ilgili bilgisi olan meslekdaşların yorumlarını bekliyorum.