Benim yasadigim sehirde de 'yaya gecitleri' ve 'dur' isaretleri, vicdani bir sorumluluk olarak goruluyor.

Gecenin ucunde, issiz bir muhitte 'dur' isaretini uygulamak, sadece beni ve benim gibi bu sekilde yasamaya 'alisik' olmayanlari sasirtan bir davranis bicimi...

Ilk geldigimde yaya gecidi kavramini bizdeki gibi sanip, olur olmaz her yerde karsiya gecmeye calisiyordum. Ancak ben uzaktan gelen arabalarin gecmesini beklerken, onlarin yanima kadar geldikten sonra durup bana yol vermeleri inanilmaz vicdan azabi duymama yol acti. Simdi ben de 'yaya trafik kurallarina' dahi eksiksiz, ozenle uyuyorum.

Saygi, gercekten karsilik saygiyi beraberinde getiriyormus. Hukukun uygulanabirligi, insanlarin bir sure sonra hukuka gerek kalmadan saygiyi baz alarak yasamasini sagliyormus.

Hukuku toplum yaratirken, toplum ayni sekilde 'hukuku' hayat bicimi haline getirerek, kurallari ortadan kaldirabiliyormus(olur olmaz yerde karsiya gecmeme ragmen aldigim tepki ornegi).

Bu konuda ilk mesaji 2002 yilinda yazmisim... 5 yil sonra yazdigim bu mesajla da, bir insanin yasadiklari sayesinde ne derece degisebilecegine de bir ornek vermis oldum.

Saygilarimla