“Kaliteyi Talep Etme Kalitesi” Meselesi…

Nasıl bilinir; çoğu kez “lüks, en lüks yaşama en ucuz/yani beleş seviyesinden hayallerle ulaşılır” diye değil mi?

-Yanlış.
Bazen öyle bir pahalıya mal olur ki, beyaz giyimli, boş bakışlı uzmanlara konu olunur; “hımmm, tipik bir bilinç yarılması/şizofreni; 3 doz artırarak “…” verelim…” diye de teşhisi koyarlar.

Aşırı hayal kullanımının bedeli olarak…

Bu aynı zamanda “sonuç olarak” gereksiz bir biçimde “aşırı zaman” kullanmanın da bedelidir.

Oysaki zaman göreli olarak hem en pahalı hem de en ucuz/beleş olabilen bir şeydir.

“Kalite” deyince de akla hemen nedense bir aşırılık türü olan “pahalı” kavramı gelir.

Ardından “madem pahalı, o zaman kalsın…”

Oysaki hayal kurmadan da “kalite” ile haşır neşir bir yaşam sürdürebilmek olanaklı…

Bu, bütünüyle “zamanı doğru ayıklamak” ve kişisel seçenek sistemimizi kurmamızla ilgili bir davranış alışkanlığı ya da başka bir deyişle “bir otokültürdür…”

Mimarlık Dergisi’nin Mayıs-Haziran 2007, 335’inci sayısının Dosya Konusu: “Kentsel Yaşam Kalitesi: Politika ve Uygulamalar…”

Bu konuda degerli yazıların yer aldığı bu sayıdan farklı biçimlerde yararlanmak olanaklı ancak aynı zamanda sözkonusu “kalite” muhatabı olan öznelerin de bu kalitenin “farkında” olması gerekir…

Kaliteyi kalite kılan da işte bu farkındalık özelliğidir.

İster kentsel yaşamda, isterse başka alanda olsun kalitelinin farkına varabilmek yetisi büyük bir zenginlik olsa gerek.

Onca varlık içerisinde “kalite anlayışı olmadığı için yoksun, yoksun olduğu için de yoksul yaşayanlardan söz edilir. Tam tersinden de…

Bu “farkındalık konusu”na dikkat çekmek için, “Kalite Kombinasyonu”ndan bir kez daha söz etmek gerekir.

Kalite Kombinasyonu: “Küçük bir odaya; bir masa, masanın üzerine son model bir bilgisayar yerleştirdikten sonra bir şempanzeyi de içeri bıraktığımızda; son model bilgisayar ile şempanze arasında kurulabilecek en kaliteli ilişki, bilgisayarın üst hizasında tavandan sarkıtılacak bir adet muz ile kurulabilmektedir.
Çünkü şempanze, muza ulaşmak için önce masanın, sonra bilgisayarın üzerine çıkarak kendi otokültürü için gerekli olan “kalite çemberini” tamamlayacaktır…”

Şempanze, bilgisine sahip olduğu muzu “son model bilgisayarın üzerine çıkarak” onunla ile olabilecek en kaliteli ilişkiyi kurabilmiştir.

Bilgisine sahip olmadığı bilgisayar ile “bilgisayarın özellikleri üzerinden” herhangi bir ilişki kurabilecek bir otokültüre ya da farkındalığa sahip olmadığı için bu anlamda “kaliteden uzak” sıradan bir ilişki gerçekleştilmiştir, şempanze tarafından.

Ölçek, ölçme bilgisi, ölçme bilinci, farkındalık ya da değerlendirme yetisi olmadığı sürece kalitenin kavramlaştırılması olanağı bulunmamaktadır.

Özetle değerlendirme yetisi ya da “katiteyi talep etme kalitesi” olarak içinde yaşadığımız zamanın farkındalıkla / bilinçlice kullanımı ile ilgilidir.

Bütün itiş kakış “AB’ye girsek mi, girmesek mi?” (muz konusu) düzeyinde sürdürüldüğü için içeriğe dair AB standartları ile ifade edilen her ne ise, otokültür düzeyinin “çok daha ilerisini hedefleyen bir farkındalık sorgulaması” yani kendi kendimizle yüzleşmeye fırsat bulamadık…

“Girmesek de… girmesek de”;… mimarlık alanında toplumun “kaliteyi talep etme kalitesini” geliştirip karşımıza kendi otokültürü ile çıkması konusunda özgüvenle paylaşıma açık olmak ve bunun ipuçlarını da “açık, şeffaf, hesap verebilir ve denetlenebilir” olmakla yaratmak gerekiyor…

Bir insanın ömrü boyunca, tüm zamanının her bir anını en verimli bir biçimde kullanarak süper lüks bir yaşam elde edebileceğini varsayabiliriz.

Geçmişi geçelim, ama önümüzde kalan zamanı “kaliteyi talep etme kalitemizi” daha fazla açığa çıkarmak ve “kamuyasal insanın doğuşu” için kullanarak zamanı uzatmak olanaklı…

ISO Standartları her ne yapıyorsan “yaptığını yaz, yazdığını da yap” üzerine kuruludur…

Bu aynı zamanda ölçülebilir yani “hukuka yatkın olmak” demektir.

“Kalite” ise “ölçüm sonrasında” farkedilir hale gelir…

Ve, bu da “kaliteyi talep etme kalitemizi”in ifadesi olan “adalettir…”

Kalite: Adalettir.

Adalet: Kamuyasal insanı anlatan işarettir…

Metin Karadağ
Haziran 2007
Sayı: 100