Tartışma, tartışma olmaktan çıktı sanırım. Hukuksal, bilimsel dayanaklarla desteklenmiş mesajlar yerine, atasözlerinin kanıt olarak gösterildiği, "Siz hiç hatalı atasözü gördünüzmü ? Ben görmedim... Gördüm diyen varsada merak ediyorum şahsen, çünkü gördüm diyenide hiç duymadım." gibi garip görüşlerin dile getirildiği (oysa birbiri ile çelişen, saçma ya da kötü olan atasözlerine internette basit bir arama ile ulaşılabilir herkes), esasen ana-baba olarak çocuklarımız ve geleceklerine ilişkin kaygıların hukksal görüş gibi yansıtıldığı mesajlar yazılıyor.

Anlaşmanın, tartışmanın ön koşulu, ortak bir kavramlar düzlemidir.

Ne yazık ki bu tartışmaya katılanların tümü kavramları aynı anlamda kullanamıyorlar. Eşcinsellik, ahlak, dernek, hukuk... gibi kavramlar aynı anlamda kullanılmadıkça sonuç almak olanaksız. "Eşcinsellik sapkınlıktır" dendikten sonra bu önyargıyı yıkamazsınız. Köklü nedenleri var çünkü bu önyargıların.

Eşcinsellerin dernek kurmasının ahlaka aykırı olduğunu söyleyebilecek bir tek hukukçu bile olmamalı oysa. Hukuk normu izin aramazken, düpedüz yasak konmasını istemek bir hukukçunun görüşü olmamalı. Eşcinsellerin, derneklerin değil, olsa olsa insan davranışlarının ahlaka aykırı olabileceği, ahlak kavramının tanımı gereği olduğu halde, yukarıda yazanları okuduğunuzda ahlakın "benim düşündüğüm gibi düşünenleri, benim davrandığım gibi davrananları" kapsayan bir kalıp olduğunun sanıldığı sonucuna varıyoruz. "Normal"in ne olduğu bile belli değilken, eşcinselliğin normal olup olmadığı soruluyor. Daha önce bir başkasının sorduğu demagojik soruya yanıt vermediğim gibi buna da vermeyeceğim.

Unutmayınız ki bir zamanlar cadı diye yakılan insanların hiçbiri cadı değildi ve bir toplumu bazılarını toplama kamplarında yakma noktasına vardıran gelişmeler de yalnızca saçma bir "ben ve öteki" ayrımından kaynaklanıyordu.

"Hukuk, fil gibidir. Güçlüdür, emin adımlarla ilerler ama hep kafilenin en arkasında kalır.”