Ülkemde yıllardır insanlar ölüyor. İktidarda ha o parti, ha bu parti; insanlar öldürülüyor. İnsanlar öldürülüyor ve hiçbir zaman nedenini, niçinini öğrenemiyoruz. İnsanlar öldürülüyor ve katiĺeri bulamıyor devlet. Kimi zaman bir tren istasyonunda, bazen bir miting alanında, pazar yerinde, dağlarda, kentin ortasında, evinin işyerinin önünde, bir parkta ya da ıssız bir sokakta; insanlar öldürülüyor. Ya bir bomba, ya bir kurşun, ama her seferinde kalleşçe öldürülüyor insanlar. Bir merhabayı yarıda keser, bir gülüşü soldurur, bir adımı havada bırakırcasına... Yapılacak işleri, özlediklerini, cebindeki üç beş lirayla neyi nasıl kotarsam kaygısını, hayatı be hayatı, şu herşeyin mümkün ve herşeyin zor olduğu, yine de vazgeçilmez, yine de inatla güzel olan hayatı öylece orada bitirip... İnsanlar öldürülüyor bu ülkede yıllardır. O yüzden bu kadar çok gözyaşımız var, o yüzden bu kadar çok anasız babasız kardeşsiziz, o yüzden türkülerimizde bu kadar çok ağıt...