Cenaze töreninin ardından yol boyunca yürüdüm. Pazaryerinin oradaki derme çatma dükkanlarda arkası kuşlu ayna aradım, bulamadım. Mart güneşinin ısıttığı kaldırımlar bittiğinde, acıları rüzgara savurdum, deniz kokusunu umut diye içime çektim. Of dedim, ooof of dedim. Yaşam devam ediyordu, başkalarının dertlerini sırtıma yükleyen mesleğim beni bekliyordu. El salladım martılara...