Sayın Hykayar,
4320 sayılı yasa ile ilgili önceki değerlendirmelerime ilaveten ifade edilebilir ki.
Söz konusu yasa uygulamasında önlemlerden bir yada daha fazlasına hükmedilmesi halinde yasadan kaynaklanan zorunlulukla evlilik birliği kesintiye uğramaktadır.
Önlemlerin lehine uygulandığı aile bireylerinin, bu süre içerisinde bakım, gözetim ve gereksinmelerinin karşılanması zorunluluğuda gündeme gelmektedir.
Yasa yapıcı ortaya çıkan bu gereksinimlerin karşılanması anlayışından hareketle alınan önlemlerle eş zamanlı olarak, T.M.K'nın 4. maddesindeki yetkilerini kullanarak uygun görülecek miktarda nafakaya hükmolunacağını düzenlemiştir.
Aynı amaçtan hareketle T.M.K'nın 169 ve devamı maddelerinde de benzer uygulamaları benimsediğini gözlüyoruz.
Bu aynı zamanda yasa yapıcının aileye atfettiği değerin yasalar nezdindeki görünüm biçimidir. Dolayısıyla ister istem üzerine ister kendiğinden nafakaya hükmedilmiş olsun aynı yasanın diğer bir fıkrasına göre bu kabil buyruklar kati süretle harçtan muaftır.
Zira bu gereklilik devlet denen organizasyonun sosyallik işlevinin bir sonucudur. Aksi uygulamalar bu alandaki hak arayışlarını engelliyeceği gibi başka amaçlara da hizmet eder.
Somut uyuşmazlıkta da anılan kararın hukuka aykırı olduğu inancı taşınmakta ise buna yönelik yasal başvuru yollarının denenmesi gereği vardır.
Ancak böyle bir uygulamanın bertaraf edilebilmesi için hükme dayanak argumanların belli bir plalanlama ile toplanması değerlendirilmesi, sunulması ile ısrarlı takibini gerektirir.
Bu şekildeki etkinlik;
a) 4320 sayılı yasaya aykırı bir şekilde oluşturulan hükümlerin uygulamada benimsenip yerleşmesini engelleyeceği,
b) Yasa yapıcının hedeflediği insan hakları öncelli buyrukların oluşumundada etkili olacağı gibi
c) Keyfiliğin de hukukun sınırlarına çekilmesi sonucunu
doğuracaktır.
Saygılarımla