o ana kadar tanımadığımız pekçok insanla beraber başlarız yolculuğa.bir zaman sonra yavaş yavaş tanımaya başlarız birbirimizi.kimi hikayesini saklar ve gözleri karanlık ufukların arasında kaybolur ve uykuya dalar.kimi ise erken ayrılır bizlerden.onu uğurlarız sessizce.belki gittiği yerde mutlu olur diye..
otobüs yolculuklarında olduğu gibi hayat yolculuğumuzun nereye varacağı bellidir.menzil aynıdır.ama bu menziele varış süresi değişiyor.ve yolculuğa çıkarken yanınıza aldığınız azıkları tüketmiş misiniz ya da halen sizin elinizde birkaç bir şey kalmış mı?evlenmek...yalnız başlanan yolculuğun bir kavşağında biri çıkar karşımıza.yoldaşlarınızın vefalı olmasını temenni eder ve herkese mutlu sağlıklı bir ömür dilerim.menzile yara bere almadan varmanız dileğiyle.(bugünlük bu kadar felsefe kâfidir )

ELİF TÜRK DİYARBAKIR_ BURSA