Yanlış bir gözlem olmayacaksa,bu başlık altındaki yazılarda genel olarak konuya dışardan bakmışız gibi gördüm. Yani etrafta bir sürü iğne görmüş olmama karşın bir tane parıldayan çuvaldız göremedim.

Özeleştiri: Somut bir davada adaletin yerini bulması düşüncesi değil de Müvekkilimin haklı çıkmasını ( en azından daha fazla haksız çıkmamasını )sağlama eylemi,başarım oranında göğsümü kabartacak ve geçimimi sağlamamı kolaylaştıracak bir olgu olsa da,kişiliğimdeki etik yön açısından kan kaybımı arttıran bir darbe gücündedir.

Çözümü Psikolojide değil de inisiyatif kullanabilme cesaretimizi geri kazanmada aramamız gerekiyor.Çoğunlukla psikoloji harabeler üzerinde çalışan yıkım işçileri gibi çalışır. Kaldırmaya çalıştığı her bir tuğla,oynayan her bir tuğla bir daha asla eski yerine oturmaz.

Zamanı ve geçen günlerimizi yaratıcı eylemlik ve evrimleşen bir kişilik ile geçirdiysek ne ala,aksi takdirde bu konuda prensipler edinmeden tamamiyle anlık olaylara verdiğimiz yüzeysel tepkimelerle yaşayacaksak,avukat olarak değil,öncelikle insan olarak bir yanımızın cesetleştiğini kabul etmemiz gerekecektir.

SEVGİ ve IŞIKla kalın