gercekten, çok klişe olacak ama hayata hamur halinde geldiğimiz bir gerçek....önümüze çıkan engeller,görmezden geldiğimiz 'ya su an vaktim yok sonra ilgilenirim dediğimiz'belkide hayatımızın şansı olarak nitelendirebilecemiz fakat o çok degerli vaktimizi ayıramadgmz için yada korktugumz için kaçırdığımız fırsatlar,terkedilişler,terketmeler,kaçmalar,koval amalar,ve en önemlisi önümüzde ÖLÜM gibi koskoca bir gerçek varken bizi derin bunalıma sürükleyen,şükretmekten aciz duruma getiren ufacık zaman içinde kapanacak yaralar.....işte bunlar değil mi insanı yoğuran şekle sokan?evet yağmurcum ben BEN olmaktan mutluyum...ancak özeleştiri yapabilen her insanın -keşke böyle olmasaydım-dediği yanları vardır.çünkü insan hayatta yaşadığı sorunlarla savasırken coğu zaman istemediği aslında o haldeyken mutlu olmadığı bir sekle bürünür..savaşmak ve savaşı kazanmak için mecburdur buna.ancak bu şekildeyken başedebilir hayatla..yoksa yenilme ihtimali yüksektir.zamanla insanın aldığı bu sekil yapışır ona,kalıplaşır,kalıplarını aşamaz hale gelir...işte ben hayata bir daha gelecek olsam hayatla başka şekillerde mücadele etmek isterdim.seninde dediğin gibi hedefe başka yollardan ulaşmak,başka kapıların arkasındakileri görmek isterdim...şimdiki BENDEN memnun değil miyim?-gayet memnunum-dedim ya her insanın olmasını istemediği bir yanı vardır.yeniden dünyaya gelmek bu yanlarımı değiştirmek için güzel bir fırsat olurdu bence)))