"Ben gönlümü bilmez miyim?..."

Yüce dağlar duman olmaz,
Çeşmim yaşı revan olmaz,
Değme kişiye kul olmaz,
Ben gönlümü bilmez miyim?

Engine saldım özümü,
Hakk’a döndürdüm yüzümü,
Çekmezem nadan sözünü,
Ben gönlümü bilmez miyim?

Arslan gibi çalar çarpar,
Kaplan gibi yola bakar,
Gökte buluttan nem kapar,
Ben gönlümü bilmez miyim?

Der ki Aşık yari gözler,
Yaktı derunumu közler,
Beş padişahlık yer özler,
Ben gönlümü bilmez miyim?

Aşık


17. yy.’ın ilk yarısında yaşadığı tahmin ediliyor.
Yaşadığı çağdaki aşıklar divan şiirinin etkisi altında kaldığı halde, Aşıkta katıksız ve saf bir dil göze çarpar.
Şiirlerinde özellikle aşk ve yiğitlik konularını işlemiştir.

Revan: Akan
Nadan: Bilgisiz, ham kişi
Derun: İç, yürek