Stajıma ilk başladığım dönem bir ihtiyati haciz için esas takibe geçmem istendi..Saat 15.30da ofisten gönderilmiştim dolayısıyla adliyeye vardığımda saat dört olmuştu bile! Memur alamayacağını söyleyince bizim avukatı aradım. "Olmaz bişeyler yap rica et mutlaka açman lazım, borçlu aracını devrediyor şuanda de" dedi bana ama tabi ben memura dinletemedim..Dinletemediğimi söyledikçe de bizim avukat ısrar etmeye devam ediyordu. Heralde 10 kere falan aradıktan sonra, memur da beni iyice azarlayıp yerin dibine soktuktan sonra bizim ki "Onu açmadan gelme" deyip telefonu kapattı bir daha da açmadı ben tabi dairede salya sümük..Rezil..Zavallı..
Müdür yanına çağırdı ve "ihtiyati haciz olarak açalım, yarın gel esasa geç" dedi ben de el mahkum peki deyip işlemi yapıp çıktım..
Otobüse bir bindim ki.....Senet yok O kargaşada curcunada ağlayıp yalvarırken kendimi kaybetmiştim zaten..Ama kendimle birlikte senedi de kaybettiğimi farkettim.50.000 YTL..Sabah 8de tüm müdürlük ve ben adliyede çöp kovalarına varana kadar aradık ama bulunamadı..Üstelikte borçlunun adresi, telefonu da üzerindeydi..Kabus gibiydi Şimdi İzmir Adliyesinin çoğu ben "Senet kaybeden kız" diye tanıyor..Ben de İstanbul'a kaçtım
Bişar Bey'i ve yardımlarını hiç unutamıyorum.