Ben eğitimci bir ailenin çocuğüuyum ve babam ben doğduktan üçüncü üniversitesini okumak adına iki yıl hukuk fakültesine girmek için çabalamış.Ozaman ekstern şeklinde okunabiliyormuş.Fakat olmamış.Sanırım içinde uhde kalmış ki ben çocukluğumdan beri ilkokul sıralarındayken benim kızım hukukçu oacak derdi.Bende soranlara hep ben avukat olacağım derdim.O nedenle sınava girdiğimde hukuk tercihi yaptım yalnızca ve oldu.Babamın ve benim idealim gerçekleşti.Öğrendiğimiz gün ikimizde sevinçten sarılıp sarılıp ağladık

E birde yakın akraba eş dostun "bu kızın cenesi maşallah kuvvetli bundan iyi avukat our" sözleri de sanırım aklımın köşesinde yer etmiş.İyiki babamın idealleri varmış ve iyiki bana bu idealleri aşılamış.

Bu arada annemin katkısıda yadsınamaz.İlk yıl aileden uzak kalmaktan bunalıp ben okumuyorum diye memlekete döndüğüm de annemin kolumdan tutup okumadan buraya dönemezsin çırpınışları da fakülteyi bitirmeme neden oldu.Ozaman anneme sen beni sevmiyorsun istemiyorsun demiştim ama sonradan iyiki anneciğim bana öyle davranmış.