Pazar günü sabah 9 cıvarlarında bir matkap sesi ile yatağımdan fırladım. Sinirli ve bunu gürültü kaynağına haddini bildirme konusunda öylesine karalı bir şeklide başımı camdan uzattım. Baktım çaprazımdaki komşum balkonuna ip germek için matkapla delikler açıyor..

Birden gülmeye başladım.. Ve komşuma şükür sonunda çamaşır ipine kavuşuyorsun dedim ve pencereden çekilip gürültünün üstüne yatıp uyudum..

Biliyordum ki komşum üç ay önce anne olmuştu ve evde seyyar olan çamaşırlıklar yetmediğinden iki aydır eşinin peşimde iki delik açtırıp çamaşır ipi germek istiyordu. Sonunda eşi zaman bulmuş ve eline matkabı alabilmişti..

Eğer o matkabı eline alan onun altında oturan kimseye selam vermediği gibi herkezin kalbini kıran diğer komşum olsaydı, öfkem devam edecek ve uyumak şöyle dursun onun kalbini kıracaktım..

Anlattığımın tam olarak dostluğun tarifi olmadığını biliyorum ama dostum sonsuz anlayış gösterebileceğim insan olduğu için bunu anlatma ihtiyacı duydum..

Saygı ve dostca ile kalin