Alıntı: Yazan Av.Mikail Altintaş Peki Türkiyeyi ayağa kaldırabildik mi?

Avukatlar vekaleten çalıştıkları için avukatların iş bırakma eylemi "başkasının işini bırakma eylemi" anlamına gelir. Doktorların eylemi de benzer bir sakınca taşımaktadır.

Meslek uğruna yaşamını yitiren meslektaşlarımızın anısına yapılacak en iyi şey "avukat ile müvekkili özdeşleştirmenin yanlışlığı" konusunda kamuoyu oluşturmaktır.

Bu konuda önce avukatlar kendilerini geliştirmeli diye düşünüyorum. Öncelikle avukatlar kendilerini kendi müvekkilleriyle özdeşleştirmemeyi öğrenmelidir. Daha sonra avukatlar karşı taraf vekilini karşı tarafla özdeşleştirmemeyi öğrenmelidir.

İkinci aşamada avukatlar bu öğrendiklerini müvekkillerine öğretmelidir.

Üçüncü aşamada açık oturumlarda, makalelerde bu konu işlenerek kamu oyu aydınlatılmalıdır.

Böylelikle dördüncü aşama kendiliğinden gelecektir umudundayım.

Türkiye'yi ayağa kaldırmaktansa ayağa kalkanlara ne yapmamaları gerektiğini öğretmek daha doğru olur kanısındayım.

Saygılarımla

Meraklısına Gözlem:
Doktorların İzmir'deki protesto eylemine tanık oldum. Beyaz önlüklü kalabalık ile öldürülen doktor arasında elbette mesleki ve duygusal bir bağ vardı. Ama eylem ile olay arasında bağ kurmak zor oldu. Çünkü protestonun muhatabı yoktu.

Eylemin konusu olan doktorun öldürülmesi olayı, diğer hepsinde olduğu gibi, bireysel bir yanlışlıktan ibarettir. "Doktorları öldürmek lazım" diyen bir düşünce akımı yoktur; doktorları öldürmek isteyen bir topluluk yoktur. Dolayısıyla protestonun muhatabı yoktur.

Eylemcilerin yaptığı açıklamaya göre "Mevcut sağlık sistemindeki sorunların kaynağının sağlık emekçileri olmadığını tekrar anlatmak için" protesto gösterileri yapılmıştır. O halde protestonun nedeni ve amacı ölüm olayı değildir. Ya nedir? "Mevcut sağlık sistemindeki sorunların kaynağının sağlık emekçileri olmadığını tekrar anlatmak"tır. Protesto eylemini izlediğim halde ben "mevcut sorunların kaynağı" hakkında yeni bir fikir sahibi olamadım.