Sevgili Kilimanjaro, verdiğiniz örnek çok uç (veya ekstrem mi demeliydim?). " altı üstü bir meslek kuruluşunun muğlak ifadelerle belirlediği bir meslek ilkesi" dediğiniz bu konuda izin verirseniz düşüncelerimi belirteyim. Bulunduğum yerden gördüklerimle sizin gördükleriniz arasında fark çok. Dolayısıyla, bulunduğunuz yere göre ben de “çok uç”tayım.
Duruşma salonları avukatlar için çok özel yerlerdir. Dosyaya hakimiyetimizle, mesleki donanımımızla, söz alışlarımızdaki incelikle, yargıç, savcı ve oturuma katılan diğer görevli ve meslektaşlarımızla münasebetlerimizle olduğu kadar görünüşümüzle de göze batmamamız ve de meslekten olan veya olmayan gözlemcilerde (“avukata bak” değil) “avukat” izlenimi uyandırmalıyız. O salonun, bizim için (abartma demezseniz) bir meslek mabedi olduğunu düşünüyorum. Lütfen, bu dikkat ve özeni “kravat fetişizmi” olarak görmeyin. Avukatın kılık kıyafetinin düzgün olması, kafadaki boşluğun kamuflesi olarak da görülmemeli. Haydutlar kravat takıyor diye ben kravat takmamazlık edemem. En az, yargıç ve savcı meslektaşlarımız kadar özenli ve düzenli olmalıyız diyorum. Mesleğime saygının bunu gerektirdiğini, bizim kuşak ortadan kalkıncaya kadar da bu doğrultudaki görüşlerle sık karşılaşacağınızı düşünüyor , saygılar sunuyorum.