Belki de kimileri bu cinsiyetçi bir başlık diyebilir; desinler efendim. Ancak futbol denince durum biraz değişiyor takdir edileceği üzere, çünkü bir kadının futbolu sevmesi bazı erkekler ve futbolu sevmeyen diğer kadınlar tarafından garip karşılanabiliyor hala. Mesele o değil bu sadece bir giriş.

Küçük yaşlarda babanın tuttuğu takımın tutulması ya da bir komşu abinin dayatması ile çocukça bir fanatizmle herhangi bir takıma tutulursunuz! Bir de size o takımın renklerinde bir atkı, t-shirt, forma ya da benzeri şeyler alınmışsa hediye olarak, demeyin keyfinize! Adeta daha da fanatikleştirir sizi bu aksesuarlar.Sizi kızdırmak için takımınıza laf eden pek çok kişi çıkar karşınıza, henüz 5-6 yaşlarındasınızdır;

-(Başka bir takımı tutan)diğer komşu abi: Senin takımın bu maçta yenilecek konuştum ben oyuncularla, naber fıstık!
-Hayır yenilmeyyyceeeek!
-Ama bugün hiç çalışmamışlar, zaten Duygu da yemeğini yememiş dediler, o yüzden küsmüşler sana, gol atmayacaklarmış!
-Hayır atcaklaaaaarr! Yaa giiiiit! Yencess bis!
-Görüşürüz bakalım! Hadi önce sen şu yemeğini ye de gol atsınlar o zaman.
-Tamam Ali Abiciiğiim! Anneeeeeeeeee yemeğimi yiyyycem beeen!

Bu hikaye, futbola en basit şekilde dahil oluşunuzun hikayesi olabilir... Oysa ki henüz bu spora dair bildiğiniz tek şey çocuk beyninize en kolay şekilde etki edebilecek cart renklerdir.(Örnek: sarı kırmızı, sarı lacivert, bordo lacivert vs...) Belki de komşu abiler ya da o cafcaflı renkler olmasa(sahanın bazen kadifemsi bazen de seyrek yeşili de dahil) futbol dikkatinizi bile çekmeyecektir bir kız çocuğu olarak. Ha bir de minik minik adamların koşuşturmacası!

Derken yaş ilerlemeye başlar ve dahi akıl başa gelmeye! Futbolla ilgili tercihinizi yapma vaktidir; ya seveceksinizdir ya da "bu ne anlamsız bir spor 11/22 kişi bi' topun peşinden koşuyor, erkekler ne anlıyor şundan" diyeceksinizdir.

Şayet seçiminiz sevmekten yana olursa -ki bence bu yönde ise şanslısınızdır- bu size pek çok şey kazandıracaktır.

Hayatınıza bir heyecan noktası daha katmış olursunuz; ligin başlamasını beklersiniz; özlemdir, 90 dakika artı uzatmalar ya çok kısa ya da bitmek bilmezdir; adrenalindir, dünya kupası sizin için zulüm dolu bir 1 ay değil her günü karnavalla dolu bir eğlencedir; neşedir, tezahüratları ezberlemek oyun gibidir; keyiftir.
Futbolun içindeki bambaşka renkleri görüp mutlu olursunuz, estetiğini fark edersiniz, bu oyunu iyi oynayabilmek için kıvrak bir zekaya ve sağlam antrenmanlara ihtiyaç olduğunu anlarsınız. Dolayısıyla değer vermeye başlarsınız futbola ve bu oyunun her aşamasındaki bireylere! Takımınızın futbolcuları gitgide kardeşiniz, abiniz gibi olur (kimileri aşık oluyor-hoş değil ), çok sevmeseniz de takımınızın oyuncusu düşman(!) takıma transfer olursa küfredebilir, "onca yıldan sonra her şey yalanmış" gibi arabesk bir yaklaşımda bile bulunabilirsiniz.
Tüm bunlar ve daha yaşayacağınız nice şey size futbolu her geçen an daha da sevdirir.

Hele bir de tribünün tadını aldıysanız o zaman bir virüs gibi saracaktır vücudunuzu futbol, televizyondan maçı izlerken orda olmak isteyecek, bazı zamanlar orada olamadığınız için acı çekecek, sevgiliniz “İnönü”ye gidip de sizi götürmediyse bunu ömrünüzce unutmayacak ve ona tatlı tehditler savuracaksınızdır.

Bir de kadınca bir duygusallıkla futbolda dönen çirkin oyunları görmemeye çalışmak zorunda kalacaksınız; bu güzel sporun kirletildiğini görmek sizi yormasın diye!

Uzun lafın kısası, futbol hayatınıza bir kere girdiyse ömrünüzce orda kalmasını isteyeceksinizdir.



NOT: Belirtmek isterim ki, bunlar tamamen kişisel görüşlerimdir. Futbolu sevmeyen bayan meslektaşlarıma da hak verebilirim. Çünkü mutlaka sevmemek için bir sebepleri vardır. Yukarıdakine, seveninin gözünden futbolla ilgili bir yazı diyelim.
İlaveten, Türkçe'ye ilişkin çalışma grubuna üye olduğumdan şunu da ekleyeyim. Konuşma olarak yazdığım kısımlarda çocuk ağzıyla yazdığım için kelimelerin doğru yazım şeklini değil; söyleniş şeklini yazmış bulunuyorum. Pek çok kitapta bu şekilde kullanımlar yapılmaktadır.Sevgi ve saygılarımla.