O kadar çok ki..

Siz büyüdükçe , biz bunu gördükçe küçüleceğiz diyen ilkokul öğretmenim..

Bazı insanlar asla bu bana yeter demeyecek kadar çalışmayı sever diyen , ortaokul fen bilgisi öğretmenim.

O kadar sabırsız ve aceleci tavrı ile lise de çok başarılı olduğum matematik dersinden soğutan matematik öğretmenim.

Yatılı lise de sözlerin değil bakışların en büyük dersi verdiğini öğreten sevgili anatomi öğretmenim.

Bölümlerin ya da üniversitelerin hiç bir anlamı yoktur. Önemli olan kişisel gelişimdir diyen dersane öğretmenim.

Çok güzel , bakımlı elleri olan ve akıcı ve mükemmel türkçesi ile günlerce dinlesem bıkmayacağım sohbeti olan liseden edebiyat öğretmenim.

Eğer bir gün ölürsem coğrafya öğretmeni olmadan, gözüm açık gidecek dediğim ve hukuk fakültesine puanım tuttuğu halde tercih yapmadığım, sevgili coğrafya öğretmenim ve buna tamamen ters bir düşünce geliştiren eski eşim...

Coğrafya Öğretmenliğine evet, hukuğa hayır...

Hırsının kurbanı olarak, en yakınına başkasının vermeyeceği kadar büyük zarar açan bir insan..

16 yıl boyunca kardeşim kadar güvendiğim bir arkadaşımının , güven duygusunun boş olduğunu öğrettiği için.

Psikiyatristim, arkadaşım, sevgili dostum, amirim , cesareti öğrettiği için.

Beni eleştirebilen tek insan, tombiş annem.

Bir mucizeye tanık olmamı sağlayan yeğenim..

Her yanından ayrıldığımda gitme diyemediği için surat asan, bir bahane ile kavga çıkaran, yola çıktığımda ise abla gidince ara diyen bir kız çocuğu.. (24 yaşında.)

Her izine, pisine, nazına, başarısına, başarısızlığına, güvenine, sevgisine, saygısına , sevimliliğine bir ömür boyu gönüllü olduğum oğlum...

Anlatmaya kelimelerin yetmeyeceği, çok özlediğim BABAM.