Türk Hukuk Sitesi Forum Alanları - Mesajı Okuyun

12-02-2007, 10:54

Alıntı:

Yazan ömer adaleti


	Alışmak... hiç sanmıyorum,insan alışabilir mi acaba ? bilmiyorum... zaman ne gösterecek?

Bence burdaki alışmak, onsuzluğa alışmak değil.. Acı çekerek yaşamaya alışmak.. İnsan sevdiğinin yokluğunda yok oluyor ki zaten..Kalmıyor.. Asla eskisi gibi olmuyor herşey.. Değişiyor.. Ben şeyi farketmiştim.. Herşeyin kaybeden taraf için gerçekten durduğunu..Herşey duruyor..Ama sadece kaybeden için. Etrafından hızla geçip gidiyor hayat ve sen şaşkınlıkla izliyorsun.. Ama şaşırmak umrunda değil.. Hiçbirşey umrunda değil..Çünkü acı çekiyorsun..Çünkü kaybettiğin olmadan nasıl yaşayacağını bilmiyorsun.Onsuz yaşamanın mümkün olup olmadığını bile bilmezken hem de.. İsyan birikiyor..Korku birikiyor.. Öfke birikiyor..Ama sen azalıyorsunn..Seyreliyorsun.. Değişiyorsun..Durduğun yerde.. Taa ki hayatın sana dokunmadan geçemeyeceği o noktaya gelene kadar.. Ondan sonra bir şekilde değişmiş sen,yeni benliğinle merak içinde kaldığın yerden devam etmeye çalşıyorsun.. Ama farkediyorsun ki hayat senin kaldığın yerde değil..Olsun canım,o kadarı da önemli mi? İçinde mutlu şarkılar söyleyen küçük kuş elbet birgün şarkılarına devam edecek..
Asla eskisi gibi mutlu olamayacaksın ama başka bir şekilde mutlu olacaksın..Asla onun yokluğuna alışamayacaksın ama kalbin başkalarını da sevecek..bir tek duygunun telafisi yok..Bir tek şeyin alternatifi olmayacak.O da özlem.. Ondan geriye kalan anılarla yaşayan özlem..Olsun yaaa, o kadarcık kusur kadı kızında da olur.. Hem ben onu özlemeyi de seviyorum.. Ondan geriye kalan tek gerçek şey bu..