Yaşanabilecek en büyük acıyı yaşadınız ailece baboş, tıpkı senin gibi her gece kalkar ve sevdiklerimin nefesini kontrol ederim. İşim dolayısı ile, genelde şehir dışında oluyorum, işte o zamanlar tam kabus oluyor hayat. Ailem bana normal olmadığımı söylese de buna engel olamıyorum, onlar için yaşıyorum, onlardan birinin kılına zarar gelirse aklımı yitiririm sanıyorum. Her ne kadar kabul etmesekte bir gün mutlaka yaşanacak, ve o zaman biz nasıl bir duruş alacağız bilemiyorum. Allah'tan sabır dilemek ve sevdiklerimize daha bir sarılmaktan başka elden ne gelir. Allah tek teselliniz Sencer'e ömür versin...