Diyelimki...
diyelim ki barış olarak geldin dünyaya.
göbek adın ise sevgi.
yeryüzü geniş, göz alabildiğine,
büyüdün, serpildin
duygusalsın sen, ağlayabiliyorsun hatta.
bir an geldi anladın ki ait değilsin
içinde yaşadığın bu insafsızlığa
birinin, hatta tanımadığın birinin canı yansa
hissedebiliyorsun kendi parmak uçlarında
istiyorsun ki barış olsun dört bir yanda,
uçsuz bucaksız eşitlik,
hudutsuz hayal gücü,
istiyorsun ki silah tutmak zorunda kalmasın
ellerin çiçek tutsun
sevgi yaysın gözlerin
ama biliyorsun ki bunları söylesen alay ederler,
dışlarlar, küçümserler
sırça yüreğini ezmeye, hor görmeye çalışırlar
gene de susmuyorsun,
saklamıyorsun,
saklanmıyorsun ama…………………
sana tahammül edebilir mi bu dünya?
yerin var mı bu topraklarda?
A.Turan