Kadın ve erkeğin ortak kararıdır hayatı paylaşmak, çocuk sahibi olmak. Hayatı paylaşırken aldıkları kararları birbirlerine danışarak sevgi ve saygı içerisinde gerçekleştirmek. Mutlu bir aile kurmak... Evlilikte olması gereken dengeyi bozarsanız, örneğin; kadının kendi bedeni üzerindeki haklarını elinden alırsanız, hayatı yaşamak için amaçlarınıda elinden almış olursunuz. Bir insanın kendi bedeni üzerinde söz hakkının olmadığı bir beraberlik, kişilik hakları ezilen kadına sen değersizsin duygusu verir. Oysa, o bir insandır kimsenin malı değildir. Kadın cinsel ilişkiye zorlanamaz, çocuk doğurma, doğum kontrolü gibi kendi bedeni üzerinde vermesi gereken haklara sahiptir.
Kocası veya sevgilisi, kadını fiziksel veya duygusal zor kullanarak ilişkiye zorlayamaz çünkü hayatı paylaşmaya karar vermişlerdir. Erkeğin kadına zorla sahip olması sadece tecavüz değildir. Kadının hayata küsmesi, depresyona girmesi, kendisinden nefret etmesi ve sonrasında belki hayatına son vermesidir...
Hayatı paylaşmaya karar vermişlerse ve aralarında tecavüz gibi hoş olmayan bir olay yaşandı veya yaşanıyorsa; evlilik çok daha önce, zaten bu noktaya gelmeden önce bitmiş. Mutlaka bir psikolojik danışmandan yardım alınmalı, buda çözüm olmazsa bu durumda eşler hayatı daha fazla birbirlerine zehir etmeden boşanmalı.
Burada kadın olarak asıl iş bize düşüyor. Çocuklarımızı yetiştirirken, onlara birey olarak eşit haklara sahip olduklarını; istemedikleri durumlarla karşılaştıklarında, karşı koyarak haklarını savunmaları gerektiğini öğretmeliyiz. Böylece sorunlarla karşılaştıklarında kendilerini suçlamaktansa, kendilerine yapılan haksızlıklara karşı durabilsinler.

Saygılarımla