Sevgili Ece yaşamın bir diğer perspektifini görmek için VENEZÜELLA'ya gitmek çok uzak bir yoldu..
NİHAYET öze dönerek kendi gerçeklerimize ayna tutmak konusunda sağlam bir adım attınız..
teşekkürler..
Ben de İstanbul'da köprü gişelerinde ellerinde cam bezleri ve kağıt mendillerle
araçların üzerine atlayarak -GÖRÜNTÜ KİRLİLİĞİ-yaptığı savunulan o çocukların yanına koşarak <otobüsten izlediğim bu manzaraya ithafen>
onların yüreklerindeki gömülü gerçek duygularını okumayı hep istemişimdir..
-neden okula gönderilmedikleri...?
-neden orada oldukları?.........
gibi...!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

teşekkürler Ece..
o çocuklar bizim toplumumuzun asla yok sayamayacağımız kanayan yaralarıdır..
bu diziyi seri halinde keserek saklayacağım..
bugün 3. dizisinde yer alan yazı dizisi okumaya değer..<milliyet gz.>

nilgün.ç./ 19.04.2006/çarşamba