Çağımızın en büyük yazarlarından biri olan Gabriel Garcia Marquez yakalandığı lenf bezi kanseri nedeniyle sağlık durumu kötüleşmiş
ve inzivaya çekilme kararı almış , yakın dostlarına bir veda mektubu göndermiş.

Yazarın mektubu, değişik dillere çevrilmiş ve internet üzerinden yayına verilmiş.

> > VEDA MEKTUBU

> > Tanrı bir an için paçavradan bebek olduğumu unutup can vererek beni ödüllendirse,aklımdan geçen her şeyi dile getiremeyebilirdim, ama en azından dile getirdiklerimi ayrıntısıyla aklımdan geçirir ve düşünürdüm.

> > Eşyaların maddi yönlerine değil anlamlarına değer verirdim.

> > Az uyur, çok rüya görür, gözümü yumduğum her dakikada, 60 saniye boyunca ışığı yitirdiğimi düşünürdüm

> > İnsan aşktan vazgeçerse yaşlanır.

> > Başkaları durduğu zaman yürümeye devam ederdim.

> > Başkaları uyurken uyanık kalmaya gayret ederdim.

> > Başkaları konuşurken dinler, çikolatalı dondurmanın tadından zevk almaya bakardım.

> > Eğer Tanrı bana birazcık can verse, basit giyinir, yüzümü güneşe çevirir,sadece vücudumu değil, ruhumu da tüm
çıplaklığıyla açardım.

> > Tanrım, eğer bir kalbim olsaydı nefretimi buzun üzerine kazır ve günesin göstermesini beklerdim.

> > Gökyüzündeki aya, yıldızlar boyunca Van Gogh resimleri çizer, Benedetti şiirleri okur ve serenatlar söylerdim.

> > Gözyaşlarıyla gülleri sular, vücuduma batan dikenlerinin acısınıhissederek dudak kırmızısı taç yapraklarından öpmek
isterdim.

> > Tanrım bir yudumluk yasamım olsaydı...

> > Gün geçmesin ki, karsılaştığım tüm insanlara onları sevdiğimi
söylemeyeyim.

> > Tüm kadın ve erkekleri, en sevdiğim insanlar oldukları konusunda birer birer ikna ederdim.

> > Ve aşk içinde yasardım.

> > Erkeklere, yaşlandıkları zaman aşkı bırakmalarının ne kadar yanlış olduğunu anlatırdım.
> > Çünkü insan aşkı bırakınca yaşlanır.

> > Çocuklara kanat verirdim.
> > Ama uçmayı kendi başlarına öğrenmelerine olanak sağlardım.
> > Yaşlılara ise ölümün yaşlanma ile değil unutma ile geldiğini öğretirdim.

> > Ey insanlar!
> > Sizlerden ne kadar da çok şey öğrenmişim.

> > Tüm insanların, mutluluğun gerçekleri görmekte saklı olduğunu bilmeden, dağların zirvesinde yaşamak istediğini öğrendim.

> > Yeni doğan küçük bir bebeğin, babasının parmağını sıkarken aslında onu kendisine sonsuza dek kelepçeyle mahkûm ettiğini öğrendim.

> > Sizlerden çok şey öğrendim.

> > Ama bu öğrendiklerim pek ise yaramayacak.

> > Çünkü hepsini bir çantaya kilitledim.

> > Mutsuz bir şekilde...
> >
> > Artık ölebilir miyim?..
> >
> > Gabriel Garcia Marquez
> >