Sayın Gemici,

Sanıyorum mutluluğu maddi olanaklarla eş tutan ben oldum.Daha doğrusu benim yazım oldu.Çünkü anlattığım anılarımdaki öğrencilerim,zengin bir ailenin çocuğu olsaydı daha mutlu olurlardı düşüncesini yarattım.Tabiki mutluluk=maddiyat değildir.Maddiyat; sadece insan gibi yaşamamızı daha doğrusu en azından temel ihtiyaçlarımızı sağlayan bir olanak sağlar.Günümüz Türkiye'sinde açlık sınırının çok büyük boyutlara geldiğini düşünecek olursak ilk anda sanki maddi durumu çok iyi olan insanları mutluymuş gibi düşünüyoruz.Çünkü artık insanlar karnını doyurma savaşı verdikleri için diğer mutlulukları unutmuş durumdalar.Aslında bence mutluluk kavramı da güzellik gibi göreceli bir kavramdır.Her insanı mutlu eden şey ayrıdır ve bunlar tartışmaya açıktır.Birimizi mutlu eden şey diğerimizi etmeyebilir.
Sizinde yazdığınız gibi toplumların mutluluğu o topluluğu oluşturan bireylerin mutluluğu ile mümkündür.Siz yurt dışında yaşadığınız için bilemem ama bizler burada oldukça mutsuz bir toplumun içinde yaşıyoruz.İnsanlarımızın suratı hep asık,selamlaşmayı bile birbirimize çok görüyoruz.Kısacası gülmeyi unuttuk ve iletişimi kestik.Neden böyle olduk? Bu da ayrı bir tartışma konusu tabiki.

Sayın Gemici,aslında güzel bir tartışma başlattık.Sizin gibi bir sosyolog tarafından aydınlatılmak olayın bilimsel yönünü de bilmek çok hoş olur bizler için.

Burada görüşlerini belirten diğer arkadaşlarıma da katkılarından dolayı çok teşekkür ediyorum.

Madem önce bireyler mutlu olmalı diyoruz.Olayı biraz kişiselleştirelim ve kendimize soralım: Beni neler mutlu ediyor? veya eder?

Bu konudaki düşüncelerimizide yazalım mı ne dersiniz?

Bireyleri mutlu bir toplumu yaratma dileklerimle hepinize mutluluklar diliyorum...