Sayın Gurorer

Bir mesajda bir hayli mesaj vermişsiniz. Okyunca aklıma bir takım sorular takıldı. Müsaadenizle takıldığım konuları soru olarak yöneltmek istiyorum. Sadece size değil tabbi, mutluluğun ne olduğu konusunda kafa yoran herkese.

Alıntı: Ölüm, hepimizin kapisini çalacak bir gerçek olmakla birlikte, biz ona hayati zehir edecek bir anlam katarsak; yasadigimiz, elimizle tuttugumuz, dokundugumuz ve hissettigimiz mutluluklari da yitirir ve zevksiz bir yasamla karsi karsiya kalabiliriz.

► Sizce insanların ölen yakınlarının arkasında üzüntü ve acı duymaları, hayatı zehir edecek bir olgumudur, yoksa kaybettiğimiz bir insanın, bir yakınımızın içimizde bıraktığı bir boşluk hissi, bir acımıdır? Bu acıyı yaşamak bir mutsuzluğun ifadesimidir, yoksa normal insani bir hismidir? Ölen yakınlarımızla geçirdiğimiz güzel anıları hatırlamak gerektiğinde bir mutluluk değilmidir? Eğer mesajınız halk arasında söylenen “ölenle ölünmez” anlamında anlaşılacaksa, haklısınız derim, ama buna rağmen insanların ölen yakınlarını ve onlarla olan anılarını zihinlerinden silmelerini bekliyemezsiniz. Ve bu anılar muhakkak hayatımzı zehir eder diye bir kural yoktur. Kısacası ölenle ölünmezse bile ölenlerın içimizde bıraktığı boşluk hissi bize acı çektirir ve bu acı, hangi ölçüde derin olursa olsun, muhakkak mutsuzluğumuzun bir ifadesidir diye bir kural yoktur bence. Bize insan olduğumuzu ve bir şeyler hissettiğimizi bildirir. Bırakın ölen yakınlarımız için acı çekelim, bu acı bizim yaşam sevgimizi ortadan kaldırmadığı sürece. Burada ölenlerle ölenleri, kısacası dünyadan elini eteğini çekenleri kastetmiyorum.

► Kısaca özetlersek soru şu: bir şeye, veya ölen birisinin ardından üzülmek, mutsuzluğumuzu mu belirler, yoksa kaybettiğimiz bir kaybın bize hissettirdiği süreli bir acı çekme duygusumudur? Bir şeye gülmek, eğlenmek, dansetmek, türkü söylemek, bir fıkraya gülmek, lezzetli bir yemek yemek mutlu olduğumuzun bir ifadesimidir gerçekten?

Alıntı: Sicak ve her türlü arzularimizin karsilandigi bir oda penceresinden disaridaki aç ve üsüyen insanlari seyretmek, bizi ne kadar mutlu edebilir ki?...

► maddi ihtiyaçlarımızın karşılanmış olması mutluluğumuzun bir ifadesimidir, yoksa mutluluğu belirleyen başka kriterlermi vardır?



Sizce mutluluk ailevi, toplumsal bir olgumudur, yoksa sadece kişilere özgü, kişilerin duyduğu bir his midir? Benim düşünceme göre mutluluk şahsidir ve sübjektiv bir histir. Mutlu aile, mutlu toplum olamaz, sadece fertleri mutlu olan aileler ve toplumlar vardır ve bir aileyi bir toplumu oluşturan bireyler mutlu ise mutlu bir aile, mutlu bir toplum vardır. Bütün fertleri mutlu olan bir toplum düşünülemiyeceğine göre, mutlu toplum sadece bir ütopydan ibarettir.

Kendi kendime devamlı sorduğum bir soruyu burada sormak istiyorum:
Ben Anadolunun kurak, ulaşımın benim çocukluğumda sadece eşek veya katır sırtında gerçekleştiği küçük bir köyünden geliyorum. Şimdi dünyanın başta gelen endüstri ülkeleründen birinde çalışıyorum ve yaptığım iş benim için maddi bakımdan olmasa bile manevi bakımdan tatmin edici.

►Kendi kendime sorduğum soru şu: eğer doğduğum köyde kalmış olsa idim, bütün maddi olanaksızlıklara rağmen, şimdikinden daha mı mutsuz olurdum, yahutta orada kalan yaşıtlarım benden daha mı mutsuz?

►Sizede sorum sayın Gurorer, Siz dışarda gördüğünüz aç ve üşüyen insanlardan daha mı mutlusunuz acaba?

Kısaca söylemek gerekirse mutluluk veya mutsuzluk bir histir, bir dünyaya bakış tarzı, olaylara pozitif veya negatif olarak yaklaşmanın bir yoludur. Kısa vadeli sevinmeler veya acı duymalar mutlu olup olmadığımızın bir göstergesi olamaz. Aynı şekilde fakir veya zengin olmakta mutluluğun ölçütü olamaz.

Erıch Fromm mutsuzluğu Depresyonla tarife çalışıyor. Fromma göre "Depresyon hissetme kaabiliyetini kaybetmektir, depresyon vücudumuz halen yaşarken, ölmüş olmak hissine kapılmaktır. depresıv olan kimse sevinme ve acı duyma hislerini kaybeden kimsedir.

Belkide aynı şeyleri söylüyoruz, ama benim için önemli olan ailenin ve tolumun çekirdeğini oluşturan tek tek kişilerdir, onlar mutlu olmadığı sürece ne mutlu bir aile ne de mutlu bir toplum olur.


Saygılarımla