Bugün babamın ölümünün 12.yıldönümü nedeniyle mezar ziyareti yaptım.Her mezarlık ziyaretimde değişik duygular taşırım.
İlk işim mezar taşlarındaki doğum ve ölüm tarihlerine bakmak olur.
Genç yaşta ölmüş olan insanların geride yaşanmamış bir çok şey bıraktığını düşünürüm.Bence önemli olan çok yaşamış olmak değil,gönlünce bir yaşam sürmüş olmandır.Bunun mümkün olmadığını hepimiz biliyoruz.Çünkü tüm yaşantımız birilerinin koyduğu saçma sapan kurallara bağlı olarak geçiyor.Kim gönlünce
yaşayabiliyor ki? Çocuksun,gençsin,kadınsın,annesin,yaşlısın diyerek insanın tüm yaşamak istedikleri kısıtlanıyor.Oysa insana armağan edilen yaşamı dolu dolu yaşamak gerekiyor...Ama nasıl?
Ot gelip saman gitmemek için bunun mutlaka bir çaresini bulmalıyız.

Yaşamak bir sanattır diyorum ve güzel bir şiirle sözlerimi bitirmek istiyorum.





YAŞAMAK

YAŞAMAK fırsattır, yaralanmayı bil.

YAŞAMAK güzelliktir, kıymetini bil.

YAŞAMAK mutluluktur, tatmayı bil.

YAŞAMAK rüyadır, gerçekleştirmeyi bil.

YAŞAMAK meydan okunmasıdır sana, karşı çıkmayı bil.

YAŞAMAK görevdir, tamamlamayı bil.

YAŞAMAK oyundur, oynamayı bil.

YAŞAMAK servettir, korumayı bil.

YAŞAMAK aşktır, sevgidir, keyfini çıkarmayı bil.

YAŞAMAK bilmecedir, çözmeyi bil.

YAŞAMAK verilmiş bir sözdür, tutmayı bil.

YAŞAMAK hüzündür, aşmayı bil.

YAŞAMAK şarkıdır, söylemeyi bil.

YAŞAMAK mücadeledir, kabullenmeyi bil.

YAŞAMAK trajedidir, göğüslemeyi bil.

YAŞAMAK maceradır, göze almayı bil.

YAŞAMAK şanstır, kullanmayı bil.

YAŞAMAK çok kıymetlidir, mahvetmemeyi bil.

YAŞAMAK yaşamaktır, uğruna savaşmayı bil.