YARGITAY

4. HUKUK DAİRESİ

E. 2002/12048

K. 2003/2737

T. 13.3.2003

• İSTİRDAT DAVASI ( Davacının Çeyiz ve Ziynet Eşyasının Aynen Olmadığı Takdirde Bedelinin Tahsili İstemiyle Açmış Olduğu Dava Olması )

• EVLENME SIRARINDA EŞE TAKILAN VE ALINAN ZİNET EŞYASI ( Bu Eşyaların Mülkiyetinin Kendisine Ziynet Eşyası Takılan ve Alınanın Üzerinde Olduğunun Kabul Edilmesinin Gerekmesi )

• MÜLKİYET ( Bu Eşyaların Mülkiyetinin Kendisine Ziynet Eşyası Takılan ve Alınanın Üzerinde Olduğunun Kabul Edilmesinin Gerekmesi )

• BAĞIŞ ( Diğer Eş Tarafından Alınarak Takılan Ziynet Eşyalarının Bağışlanmış Sayılacağının Kabul Edilmesinin Gerekmesi )

• KOCANIN YÜKÜMLÜĞÜ ( Medeni Kanun Hükümlerine Göre Evin Gereksinimlerini Karşılamanın Kocanın Vazifesi Olduğunun Kabul Edilmesinin Gerekmesi )

4721/m.683

818/m.234

ÖZET : Yaşam koşullarına ve geleneklere göre evlenme sırasında eşe takılan ve alınan ziynet eşyası ona ait olur. Diğer bir anlatımla, onun mülkiyetine geçer. Davalının iddia ettiği gibi bu ziynet eşyası davalı tarafından da alınsa davacıya bağışlanmış sayılır ve onun mülkiyetine geçer, Yine Medeni Kanun hükümlerine göre evin gereksinimlerini karşılamak kocaya aittir. Bir bölüm ziynet eşyasının bozdurulup ev ihtiyacında kullanılması da davalıyı sorumluluktan kurtarmaz. Şu durumda mahkemece ziynet eşyalarına yönelik talebin kabulü gerekir.
DAVA : Davacı Yurdagül K. vekili Avukat Ayla Atalar tarafından, davalı Erol K. aleyhine 11/11/1999 gününde verilen dilekçe ile çeyiz eşyası ve ziynet eşyasının aynen veya bedelinin istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; istemin kısmen kabulüne dair verilen 28/12/2001 günlü kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü:
KARAR : 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Diğer temyiz itirazlarına gelince; Dava, eşler arasındaki çeyiz ve ziynet eşyasının aynen, olmadığı takdirde bedelinin tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece istem çeyiz eşyaları yönünden kısmen kabul edilmiş, ziynet eşyaları yönünden reddedilmiştir. Karar, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, şiddetli geçimsizlik sonucunda kocasının kendisini dövdüğünü ve evden ayrılmak zorunda kaldığını belirterek ziynet eşyalarını da istemiştir. Mahkemece, dava konusu ziynet eşyalarının rahatlıkla taşınabilen, saklanabilen türden eşyalar olduğundan ve bunların zorla elinden alındığını ispat edemediğinden ziynet eşyaları konusundaki istem reddedilmiştir.
Davacı tanığı Ayşe T. beyanında iddia edilen on sekiz çeyrek altının davalı tarafından bozdurulduğunu belirtmiştir. Davalı da çeşitli dilekçelerinde ziynet eşyasının davacı tarafından değil kendisi tarafından alındığını, bu nedenle davacıya ait olamayacağını belirtmiştir. Yaşam koşullarına ve geleneklere göre evlenme sırasında eşe takılan ve alınan ziynet eşyası ona ait olur. Diğer bir anlatımla, onun mülkiyetine geçer. Davalının iddia ettiği gibi bu ziynet eşyası davalı tarafından da alınsa davacıya bağışlanmış sayılır ve onun mülkiyetine geçer, Yine Medeni Kanun hükümlerine göre evin gereksinimlerini karşılamak kocaya aittir. Bir bölüm ziynet eşyasının bozdurulup ev ihtiyacında kullanılması da davalıyı sorumluluktan kurtarmaz. Şu durumda mahkemece ziynet eşyalarına yönelik talebin kabulü gerekir.
Anılan yön gözetilmeden verilen karar usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın ( 2 ) nolu bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, öteki temyiz itirazlarının ilk bentteki nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 13/03/2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.