Bence inceninki ne takdire değer bir fedakarlık, ne de talihsizlik.

Öyle ya, ne iri ona ille de Küba'ya benimle yüz demiştir, ne de iki dakika daha yüzersen ölürsün, dur, gelme demiştir. İri'nin ne dese gideceğini bilen İnce, kendince bir seçmede bulunmuş ve karşılıklılık içermeyen -Ama kendince vazgeçemediği önceliklerini yine kendince ve salt kendisi için gözeterek- körü körüne, ölüme gitmiştir.

Çünkü incenin bildiği yegane yaşama biçimi de budur

Kaldı ki nihayetinde bir gün, İri de İnce de ölecektir. İri için yaşamı anlamlı kılan başka ülkeler görmekken, İnce için İri'den ayrılmamaktır. Öleceğini bilerek yaşamak ne büyük talihsizlik. İster başka ülkelerin, ister b/irinin peşinde, ne farkeder...

(*Kim yazdıysa bu hikayeyi ne çok konuşturdu bizi )